Callantsoog on Wheels

Na een teleurstellende race in Bad Salzdetfurth vorige week was het hoog tijd om even goed naar het lijf te luisteren en daaruit bleek wel duidelijk dat ik toe was aan wat herstel. Als gevolg van de marathon in Houffalize werd ik ziek en daarna heb ik net iets te snel het gas er weer op gezet. Dat, in combinatie met een lang seizoen, maakte dat het lichaam even tegensputterde en daarom moest de druk er even af.

Weinig trainen en veel rusten was het devies dus en ik voelde me al snel weer beter alleen wel wat sloom door de weinige beweging. Zondag was het tijd voor de estafetterace Callantsoog on Wheels. Zaterdags ging ik het rondje nog even verkennen met Roy en de rest van de Beukers mannen en het was een stuk zwaarder dan vorig jaar. Meer en slechter strand, wat ook nog eens opgedeeld was in twee stukken. Dat betekende dus 2 keer het strand op en ook weer af. De rest van het rondje was niet heel veel gewijzigd.

Traditiegetrouw reed ik de race samen met Roy na deze de afgelopen 2 jaar al te hebben gewonnen. Het zou dit jaar echter lastiger worden met een aantal andere sterke duo’s die ook zeker mee konden dingen om de overwinning. Om 10.00 op zondag viel het startschot en werd er geneutraliseerd gestart. De eerste beurt was aan Roy en na ongeveer 25 minuten kwam hij samen met Bram de Waard en Bram Rood in de wisselzone aan.

Thijs nam over van Bram de Waard en Bram Rood bleef zelf doorrijden. We schudden gelijk even aan de boom en op de eerste strandopgang hadden we het verschil al gemaakt. Dit liep gedurende de rest van de ronde alleen maar op en het was wel duidelijk dat het gevecht tussen ons zou gaan.

Na Roy’s tweede beurt gaf Bram Rood af aan zijn partner Ad Bruin en die kon het tempo van Thijs en mij niet bijbenen. We bleven met z’n twee over en draaiden mooi samen, ik voelde me niet super maar dit tempo was prima vol te houden.

Na de volgende beurt van Roy was er echter een gat gevallen doorwat mechanische malheur. Roy had het gaatje zelf niet meer dichtgekregen en mij lukte het ook niet, waar ik natuurlijk van baalde. Ik bleef echter stug op mijn eigen tempo doorrijden, in de hoop dat Bram en Thijs later in de race nog in zouden zakken want we waren per slot van rekening pas halverwege.

Het gat zou echter alleen maar groeien, tot aan de laatste ronde welke ik moest verrijden. Ik kreeg nog wat van de tijd af, maar wist het gat niet kleiner te maken dan anderhalve minuut. Helemaal niet verkeerd op zo’n afstand en na een paar rommelige weken maar stiekem had ik in eerste instantie toch gehoopt op wat meer. We zijn echter geklopt op waarde en het was wel weer een fantastische dag met een groot deel van het oude AGU-Beukers Biketeam bij elkaar. Een leuke dag is dan bij voorbaat al een zekerheidje, dus ik heb genoten van de race!

Foto: Wim Lemmers

< Wedstrijdverslagen 2014