6-uurs race Callantsoog

Gisteren vormde ik samen met oud ploegmaat Roy Beukers een gelegenheidsduo voor de 6 uurs race in Callantsoog. Aangezien het seizoen bijna op zijn einde loopt en mijn seizoensafsluiter de Bart Brentjens Challenge is leek mij dit een uitstekende training voor die wedstrijd.

Om 11 uur moest er gestart worden en Roy zou de openingsronde rijden. Na ongeveer 18 minuten zat hij bij de eerste wissel in een groep van 3 of 4 man. Toen hij mij de bidon met de transponder had aangegeven nam ik al snel het voortouw en wachtte even het tempo van de groep af. Dat lag mij niet hoog genoeg en op de heuvel richting de strandopgang ging ik half gas omhoog toen ik zag dat ze het al flink zwaar hadden in mijn wiel.

Na de strandopgang trok ik het gas gelijk open naar de 55 en ik voelde me erg goed na een weekje rustig trainen. Ik moest mezelf wel een beetje inhouden om niet maximaal te gaan, we moesten tenslotte allebei 3 van de 6 uur rijden en dat is toch 2 keer zo lang als normaal.

Ik hield het tempo al snel ruim onder mijn omslagpunt maar ik bleef maar uitlopen op Pim de Waard. Aan het eind van mijn eerste ronde gaf ik de bidon aan Roy en zei dat hij moest wachten op Bram, de partner van Pim. Ik had een minuut voorsprong gepakt in dat rondje dus hij kon rustig aan beginnen.

Roy wachtte maar Bram gooide het gelijk op de kant en dat was voor Roy ook geen harden. Na mijn tweede ronde hadden we weer ongeveer een minuut voorsprong en van onze verzorger Sven kreeg ik te horen dat ook Roy nu zou doortrekken want hij voelde zich ook erg goed.

Zo bouwden we ronde na ronde de voorsprong uit tot we uiteindelijk telkens tussen de 3 en 4 minuten zaten toen we half koers waren. Sven regelde alles perfect waardoor ik tussendoor even kon eten en mezelf gelijk warm kon houden op de Tacx.

Toen we nog ongeveer anderhalf uur te gaan hadden merkte ik dat de voorsprong steeds meer begon te fluctueren. Een teken dat Roy het zwaar had en ik wilde onze eerste plek niet in het geding laten komen.

In overleg met Sven besloot ik om twee rondes achter elkaar te doen, dit betekende wel dat ik in na in totaal al ruim 3 uur fietsen 40 minuten achter elkaar moest. Ik moest dus voorzichtig omspringen met mijn krachten en reed even iets rustiger dan normaal de 2 rondes. Roy had de gelegenheid gekregen om langer te herstellen en dat deed hem duidelijk goed.

In mijn 2 rondes had ik de voorsprong uit weten te bouwen van 3,5 naar ruim 5 minuten. Roy kon het tempo nu weer goed bijpoten en de voorsprong bleef gelijk. Dit gaf vertrouwen omdat we nog maar iets meer dan een uurtje hoefden te rijden. Achter ons hadden het 2e en 3e duo elkaar gevonden en die koersten al een tijdje samen.

Met nog een paar rondes te gaan wilden ze niet meer rijden en het lukte ze niet snel genoeg om te reorganiseren. Ik reed mijn eigen tempo gewoon door en sloeg daarmee mijn slag, we pakten in een ronde 2 minuten extra en hadden nu een gat van 7 minuten. Het was nu een kwestie van de spullen heel houden en zelf niet te wild doen zodat we de overwinning konden pakken.

Roy pakte in zijn laatste ronde nog 45 seconden extra voorsprong en zijn wedstrijd was nu gereden dus het was nu aan mij om het af te maken. Nadat hij de bidon met de transponder had gegeven kreeg ik het belsignaal voor de laatste ronde en met de eindstreep in zicht gaf ik nog een keertje vol gas.

Het strand begon inmiddels een stuk slechter te worden, we waren gestart met hoogwater en dat werd het nu weer. De wind was dus flink aangetrokken, het strand was heel smal en ook nog eens helemaal aan yoghurt gereden door de vele wedstrijdrijders. Omdat het toch de laatste ronde was hield ik het tempo flink hoog en op het eerste stuk waar ik een beetje overzicht had op de wedstrijd zag ik al heel gauw dat we geramd zaten.

Ik wilde nog even wachten op Roy toen ik over de finish reed maar zag hem niet staan in de wisselzone. In mijn eentje kwam ik over de streep en nadat we door iedereen uitgebreid waren gefeliciteerd was het wachten nog steeds op de volgende rijder. Doordat wij in de laatste rondes nauwelijks verval hadden was de voorsprong in totaal 8 minuten en 30 seconden geworden waardoor we met overmacht hadden gewonnen.

Dat was echt een hele mooie afsluiter van een superdag, de sfeer was echt goed en het ouwe AGU-Beukers Biketeam had perfect samengewerkt! Na de wedstrijd hebben we nog even lekker met de hele crew van die dag gegeten bij Wip-In en toen was de een-na-laatste wedstrijd alweer voorbij. Over 2 weken is de seizoensafsluiter in Eijsden, waar ik de Bart Brentjens Challenge zal rijden!
 

< Wedstrijdverslagen 2012