Wedstrijdverslag UCI World Marathon Series Kvam

Na een solide race op het NK vertrok ik al op woensdag richting het hoge noorden. Samen met mijn vader en Marc de Maar had ik  een 3.500km lange rondreis door Noorwegen en Zweden op de planning voor twee rondes van de UCI World Marathon Series. Na een redelijk voorspoedige reis reden we woensdagmiddag om een uur of half 4 de boot op in het Deense Kopenhagen. Van daaruit gingen we met de nachtboot naar Oslo om daarna nog 3 uur naar het noorden te rijden richting Kvam. Een fikse trip, maar bij aankomst bleek dat het allemaal waard te zijn. We verbleven op 1000m hoogte in een klein maar comfortabel appartementje op een bergweide in het Rondane natuurpark met het volgende uitzicht vanaf het balkon (klik voor vergroting)

De donderdagmiddag en vrijdag besteedden we aan herstellen en verkennen. Dat het een heftige race ging worden stond direct wel vast. Bij verkenning van de eerste 20km kregen we direct een mega steile en technische klim voor de kiezen. Stenen, wortels en diepe gaten bezaaiden het parcours. Opperste concentratie was vereist om over alle obstakels heen te komen. Heuvelop was dat vooral om snelheid te houden, heuvelaf was het de kunst om zo hard mogelijk te gaan en je materiaal heel te houden.

Zaterdag om 11 uur viel het startschot voor de 73km lange wedstrijd. De eerste 5km voerde ons over brede paden over het hoogvlak door een tundra-achtig landschap. De eerste kilometer van de 45min lange startklim ging nog over brede paden waarna het overging in een singletrack. Daar moest iedereen direct een stuk verplicht lopen omdat het bijna recht omhoog ging over rotsen.

Ik reed op de 5e positie en had de 3e stek in zicht maar moest m’n eigen tempo zoeken. Het middendeel van de klim lag bezaaid met step ups van 30-60cm hoog waardoor het heel moeilijk was een constant ritme te vinden. Telkens als ik er lekker in begon te komen moest ik weer een paar keer vol gas om snelheid te maken zodat ik over de stenen heen kwam. Ook op de wat vlakkere stukken was het erg lastig tempo te houden, er lagen zoveel obstakels dat alle snelheid door het terrein op werd gezogen.

Op de eerste afdaling keek ik het tempo van de mannen voor me even aan. Ik was niet van plan om onnodig risico te nemen en vervolgens met schade aan mijn materiaal langs de kant te staan. Dit tempo kon ik prima bijpoten, de afdalingen waren erg ruw en liepen niet best maar ik kwam er goed overheen. 110% Focus was nodig om niet van de fiets geworpen te worden of schade te rijden op de scherpe stenen. Langzaamaan kwam ik wat dichter bij de mannen voor me. Ik kreeg steeds meer vertrouwen in mijn materiaal, mijn Schwalbe Rocket Ron banden met snijbestendige SnakeSkin wangen waren duidelijk een goede keuze. Op alle grote rotsplateau’s had ik zat grip en bij een flinke tik van een steen gaven ze geen krimp.

Bij de eerste feedzone op 20km had ik de kopgroep van 4 slechts 40 seconden voor me rijden. Met een tandje erbij wist ik dit gaatje redelijk snel te verkleinen en even dacht ik de aansluiting te gaan maken. Inmiddels was ik aanbeland op het stuk parcours dat ik niet had verkend en waar ik het begin al ruig vond sloegen de volgende trails alles. De stenen werden nog veel scherper en hoger, de gaten nog dieper. Normaal ben ik technisch een van de betere, hier moest ik het echt afleggen tegen de Noorse mannen die dit dagelijks voor de kiezen krijgen.

Ik reed wat meer op safe om alles heel te houden en daardoor sloten er een paar mannen van achteren aan. De trails waren onzichtbaar door het 20cm hoge struikgewas aan weerszijden van een evenzo breed spoortje. Ze hielden de snelheid onwaarschijnlijk hoog en ik kwam alleen op plaats 9 te rijden. De belofte dat de trails nog veel technischer zouden worden werd meer dan waargemaakt. De laatste paar kilometer naar feedzone nummer 2 ging werkelijk recht naar beneden. De welbekende armpump manifesteerde zich binnen no time in iedere vezel van de ledematen waarmee ik me inmiddels krampachtig vasthield aan m’n stuur. Waar ik normaal met een vinger zat remkracht kan genereren kneep ik op sommige stukken nu uit alle macht met het dubbele om de snelheid onder controle te houden.

In het slotstuk van de afdaling reden we over een stuk lang gras. Ik reed niet hard meer maar kwam in een diep onzichtbaar spoor terecht en deze fout kon zelfs m’n full suspension niet corrigeren. Ouch, een harde landing op m’n rug en direct kramp in m’n hamstrings. Ik schudde de val snel van me af, keek of alles in orde was en reed direct weer door.

De 2e post passeerde ik op plek 8 doordat ik in de afdaling nog iemand had ingehaald. Met een verse bidon op de fiets en de 7e stek in zicht gaf ik wat extra gas om het verschil te beslechten. De laatste steile klim van 500 hoogtemeters legden we samen af, ik wist gelukkig de aansluiting te houden ondanks dat ik wat last had van m’n rug door de valpartij. Van achteren sloot er weer iemand aan en zo begonnen we met 3 man aan de laatste 20km. Die zouden ons bijna geheel over het vals platte omhoog naar de finish brengen.

Na een kilometer of 10 goed samen te hebben gewerkt begon ik de omgeving weer te herkennen. De finish was niet ver meer, het terrein vlakte wat af en ik voelde me weer wat beter. Na een paar speldenprikjes op korte klimmetjes zag ik dat het mooie eraf was bij mijn metgezellen. Niet dat ik nog zo fris was, maar ik had het in ieder geval beter dan zij. Op de volgende singletrack ging ik op kop rijden en zette ik van voren druk. Ze kraakten en barstten vlak voordat we op het volgende brede stuk kwamen. Even kwamen ze nog terug maar een van de mannen schoot direct in de kramp.

Bij mij schoot het er ook vol in maar ik zette door en wist een klein gaatje uit te bouwen tot een ruime voorsprong. Het ging niet mooi meer maar wel hard, op de finish kwam ik met een minuut verschil op plaats 7 binnen. Goed voor een WK ticket in 2018 en bovendien m’n beste uitslag in een World Series race tot nu toe!

LAATSTE NIEUWS

De nieuwe Schwalbe Racing Ralph/Racing Ray: Als een van de eersten mocht ik dit nieuwe dynamische duo onderwerpen aan een duurtest. Dat viel zeker niet tegen, lees snel mijn bevindingen over mijn nieuwe weapon of choice!

  [ lees verder ]