Wedstrijdverslag Flexwinkel MTB Beachrace

De voorbereidingen voor het nieuwe seizoen zijn inmiddels volle gang en nu we steeds dichter in de buurt van de eerste wedstrijd komen is het ook tijd om wat meer hardheid op te doen. Strandracen blijft daarvoor een perfect middel, 2 weekenden gelden stond Egmond-Pier-Egmond daarom al op het programma. Na een griepje finishte ik daar als 15e, afgelopen weekend hoopte ik het wat beter te doen in de race waar mijn hoofdsponsor naamgever is: de Flexwinkel MTB Beachrace in Noordwijk.

Met een zwaar keerpunt waar we ongeveer 3km offroad zouden gaan rond het circuit van Zandvoort zou het zeker een interessante race worden. Een welkome afwisseling van de gemiddelde strandrace waar alleen op het strand heen en weer wordt gereden.

Ik stond opgesteld op de 2e rij en was goed weg, het ging op de boulevard direct al 50+ km/h en we moesten aardig in de ankers om de eerste bocht te halen. De eerste opgang het strand op lag er zeer hobbelig bij, aan weerszijden van mij hadden de coureurs er behoorlijk moeite mee. Ik kwam er vlot overheen en reed als 3e richting de vloedlijn.

Richting Zandvoort hadden we de wind eerst tegen waardoor er, zoals verwacht, al snel een grote groep bij elkaar kwam. Er werd de eerste 10km behoorlijk wat aangevallen en ik sprong aardig wat keren mee maar had ook al snel door dat ik in dit spervuur van sprints tussen diverse ploegen weinig kon doen als eenling. Ik school me wat meer op in het peloton totdat het tempo vlak voor de strandafgang bij Zandvoort omhoog schoot.

Ik probeerde me zo goed mogelijk te positioneren en zat rond plaats 10 maar voor mij vloog Dex Groen over het stuur. Een kleine aanrijding was onvermijdelijk, maar ik kon gelukkig snel afstappen en er omheen. Met een uiterste machtsinspanning wist ik net aan te sluiten bij de kopgroep voor we het gravelpad over de geluidswal opdraaiden. Van bijna iedere ploeg zat er wel een mannetje mee, dat was gunstig voor het tactische spel achter ons aangezien het peloton dan aardig wordt ontregeld door de ploegen die een mannetje mee hebben.

Het eerste stuk zat ik op m’n tandvlees, halverwege het gravelpad werd dat al een stuk beter. Als toetje kregen we een gigantisch steile klim voor de kiezen, vlak voordat we het strand weer op moesten. De afgang naar het strand was behoorlijk steil met een zeer scherpe haarspeldbocht, waar de politieauto voor ons niet eens doorheen kwam. Ons groepje stroopte daardoor helemaal op en ik zat wat te ver naar achteren waardoor ik tijd verloor.



De opgang zelf was best tricky, we moesten behoorlijk wat bochten maken door het duin voordat we in een rechte lijn naar de zee konden. Mijn nieuwe wielen hielpen me daar overduidelijk mee, door de ultrabrede velgen ging het sturen veel makkelijker en wist ik zonder een extra inspanning drie plekken te winnen.

Eenmaal op het strand trok Sven Broekaart samen met Ramon Sinkeldam het gas vol open. Ockeloen kon volgen maar in mijn eentje had ik het toch een stuk lastiger dan ik dacht en ik liet Richard Jansen en Tom Dumoulin langszij komen. In het wiel kwam ik er weer bij, maar het was een teken aan de wand.

De tempowisselingen in de groep kon ik slecht counteren, ik redde het telkens net tot ik na een paar kilometer voor de eerste keer moest lossen. Ik had het zwart voor m'n ogen maar het viel even stil, ik gaf gas bij en sloot weer aan. Even werd er wat rustiger gedraaid en kon ik terugkomen waarna ik achter de groep hing. Ik probeerde zo snel mogelijk weer mee te draaien maar dat ging voor geen meter. Meerdere mannen uit de groep lieten constant gaten vallen als ik net over had genomen, kennelijk hadden ze niet door dat ik al gelost was geweest. Dat kon ik natuurlijk nooit opbrengen dus er werd wat gevloekt maar Dumoulin maande ze om rustig te doen omdat ik er net nog 200 meter achter reed. Hetzelfde scenario herhaalde zich nog twee keer, tot ik de laatste keer echt moest lossen.

Even probeerde ik het tempo alleen hoog te houden maar de groep achter me zat er te dicht op en ik liet me zakken. Ik had het niet makkelijk maar kon nog wat meedraaien en wonderwel kwamen we 3km voor het eind weer terug bij de kopgroep. Sinkeldam was al gevlogen maar het ging nu nog om de tweede plek.
Het mooie was er al wel een beetje vanaf maar ik kon met een goede spurt de helft van de groep nog achter me laten en uiteindelijk de 7e stek in de wacht slepen. Bovendien weer een goede training en een hele toffe wedstrijd, zo mogen er van mij meer strandraces zijn!

Filmpje: laatste strandafgang voor de finish. Met m'n nieuwe wielen kom ik duidelijk een stuk makkelijker omhoog dan de rest!

LAATSTE NIEUWS

De nieuwe Schwalbe Racing Ralph/Racing Ray: Als een van de eersten mocht ik dit nieuwe dynamische duo onderwerpen aan een duurtest. Dat viel zeker niet tegen, lees snel mijn bevindingen over mijn nieuwe weapon of choice!

  [ lees verder ]