NK Strandrace

Gisteren werden onder heroïsche omstandigheden de Nederlandse Kampioenschappen Strandrace verreden in Egmond. Een smal, slecht strand en een storm van windkracht 9 met stoten naar 10-11 bft. maakten dat het een hele zware race zou worden. Tijdens het inrijden was de wind nog zuidwest en had je duidelijk profijt op de terugweg maar de voorspellingen gaven al aan dat de wind zou draaien tijdens de race, dit kon betekenen dat we nergens voordeel hadden of nog erger: 2 keer tegenwind.

Om 12.20 viel het startschot en ik was heel slecht weg, voor me schoot iemand uit zijn pedaal en die ging al bijna onderuit. Ik baande me snel een weg door het peloton en aan het einde van de boulevard reed ik weer bij de eerste 10. Op de strandopgang wist ik nog een aantal mensen te passeren en kwam ik als 5e het strand op.

Er volgde direct een spervuur van aanvallen maar ik hield me koest, met de wind uit het zuidwesten zou het gebeuren rond het keerpunt dus ik reed attent mee maar plaatste zelf geen aanvallen. Ik voelde me oké en naarmate de race vorderde ging het steeds beter dus dat gaf vertrouwen.

Het rijden in de groep was lastig, het strand was slecht, we reden tegen het duin en er waren overal bandensporen van de auto’s en motoren. Bovendien was de sfeer heel nerveus en zaten er genoeg renners tussen die in het mulle zand niet sterk waren.

Al snel hing door een plotselinge zwieper in de groep Joris Massaer aan mijn achterderailleur. Het klonk alsof ik hem een meter of 5 met geblokkeerd voorwiel voortsleurde aan mijn derailleur en ik hoorde veel gescheld achter me. Een minuut later zat hij er weer bij en bood ik mijn excuses aan, al kon ik er ook niet veel aan doen.

De groep was nog steeds bij elkaar en voor me vond de eerste valpartij plaats, die ik met een voetje uit het pedaal net wist te ontwijken. Niet veel later hing er alleen weer iemand aan mijn achterderailleur (een wonder dat-ie nog heel is) met zijn voorwiel en kreeg ik een harde duw.  Daardoor maakte ik dwars door de groep een enorme slinger naar rechts, kwam terecht in het mulle zand en werd met dezelfde vaart weer naar links gelanceerd. Daar reed, volgens mij, Tibor Zwaan en ik kwam zo hard op hem af dat we allebei tegen de grond gingen.

Ik zag dat m’n handschoen van m’n hand was gerukt, waarschijnlijk door een stuur en pakte snel m’n fiets. Ik sprong op maar zag dat de groep doorhad dat er een valpartij was. Een paar tellen later werd het zicht me volledig ontnomen, het zag wít van het water en er denderde door de keiharde wind een horizontale ijsregen op ons neer.

Ik reed op de 35e-40e plaats maar had een super ritme te pakken. Het strand was hier onwijs slecht en ieder reed voor zich, ik baande me een weg tussen alle renners door en reed van groep naar groep alle gaten dicht. Ik kwam in de derde groep terecht, voor ons reed 3 man met o.a. Sebastian Langeveld en daarvoor reden Stefan Vreugdenhil en Ike Groen.
Ik gaf nogmaals een paar sleuren op kop en trok het gat dicht naar de 3 man voor ons. Stefan en Ike reden daar weer 45 seconden voor, alles was dus nog mogelijk.

De regen was weer gestopt en de wind daarmee ook gedraaid, het laatste stuk naar het keerpunt hadden we zelfs de wind even in de rug. Dit voorspelde echter niet veel goeds voor de terugweg, namelijk voor de 2e keer tegenwind. Na het keerpunt zat ik met een groep van een man of 6 tot 8 en reden we om het gat naar Stefan en Ike dicht te krijgen. Het was inmiddels een gekkenhuis op het strand met alle toerrijders die ons tegemoet kwamen en de beste stukken strand lagen of volledig in het water of tegen deze groepen aan.

We reden een heel stuk rakelings langs de groepen en er werden een paar harde zwiepers gemaakt. Niet veel later gebeurde het onvermijdelijke, een frontale botsing tussen Bram Rood en een recreant. Het zag er lelijk uit, maar we reden door al was de groep even uit elkaar gevallen. Sebastian Langeveld had een kleine voorsprong en 2 man van Imming waren mee gesprongen.

Wij waren nu nog met drie man over en kregen het gat slecht dicht, het werd zelfs alleen maar groter. Thijs Zonneveld en een renner van Parkhotel Valkenburg sloten aan en daardoor konden we wat georganiseerder rijden.

Aangekomen bij Castricum was het gat ongeveer dertig seconden, we gingen het strand af en op de parkeerplaats pakte ik zo goed en zo kwaad als het ging mijn herstel. Op het moment dat we het strand op reden was het gat op de drie mannen voor ons nog even groot, echter zagen we nu ook Stefan en Ike rijden.
Het mooie was er bij mij alleen al vanaf dus ik gaf mijn kopbeurten zo goed als mogelijk maar ook de andere mannen reden niet hard genoeg meer. Het leek er dus op dat we met 5 man voor de 6e plaats reden.

We bleven goed draaien tot we het strand af moesten, vanaf dat moment was het ieder voor zich. De jongens versnelden allemaal maar ik hield me even koest want ik zat al tot aan m’n oren in het zuur. Na de strandafgang was het nog 500 meter naar de finish en dat is een heel eind als je daarvoor al volledig in het rood zit. Die zet betaalde zich uit, Thijs Zonneveld was beduidend de sterkste en pakte een gaatje maar de drie andere jongens wist ik na de afgang allemaal te counteren. Zo wist ik de 7e plaats te veroveren, toch een mooie prestatie na een valpartij en in deze omstandigheden!

Foto 1: Wim Lemmers

Foto 2: Arjen Schippers

 

< Wedstrijdverslagen 2015