Wedstrijdverslag Berlicum

Gisteren was het dan eindelijk zover, de traditionele seizoensopener te Berlicum stond weer voor de deur. Na een winter lang trainen is het altijd fijn om weer te beginnen met de wedstrijden waar je de trainingsuren voor maakt en stiekem toch ook wel weer spannend om te zien waar je staat.

Het rondje was nóg sneller dan vorig jaar, een aantal stukken die de snelheid er wat uit haalden waren veranderd en de ondergrond lag er nog droger bij. Foutloos en slim rijden was dus een pré voor een goede uitslag want terugkomen in je eentje is heel lastig.
Mijn start was goed, ik nestelde me in de kopgroep tussen plaats 4 en 6 en had het gevoel dat ik nog wel wat over had. De groep was 8 man groot met o.a. Beemer, Boelen, de mannen van MPL-Specialized en ikzelf. Vaste waardes dus, en gezien er nog wat behouden werd gereden zou de koers zeker nog zwaarder worden.

Van Empel en Groen sloegen al snel een gaatje die door niemand uit groep werd gecounterd. Toen ik dat merkte nam ik kop over van Jeroen Boelen en probeerde het gaatje dicht te trekken, even leek dit te lukken maar al snel zag ik dat ik energie aan het verspillen was. Ik liet het tempo zakken naar wat het was en reed samen met de rest van de mannen.

In ronde 2 ging Beemer achter de 2 koplopers aan, ik reed op dat moment op kop en probeerde het tempo bij te poten. Veel harder kon ik echter niet dus al snel was ook hij los en reden we nog met 5 man rond. Ik kon meedraaien in de groep maar merkte dat het niet vanzelf ging en probeerde mezelf wat te sparen. Ondanks dat belandde ik al vroeg in de 3e ronde op het vinkentouw, ik kon maar net aan bij de groep blijven. Tot overmaat van ramp viel ik ook nog om doordat ik in een hele langzame bocht het achterwiel van Pim aantikte. Ik kon niet meer uitklikken en viel zo heel lullig om. Het kostte veel moeite om terug te komen en aangezien ik al op het vinkentouw zat was dit de genadeslag.

Na ruim 2 rondes kwam ik dus alleen te rijden en ik had echt even tijd nodig om te herstellen. Mijn tempo zakte wat maar ik kon technisch wel heel sterk blijven rijden nu ik merkte dat ik niet meer boven mijn macht zat. Gerben Mos en Kjell van den Boogert zaten achter mij op een seconde of 20 maar in de 2 rondes die volgden kwamen ze langzaam dichterbij.

Toen ze nog een seconde of 10 hadden wist Kjell de sprong te maken en het gat te overbruggen. Gerben bleef achter en ik voelde me inmiddels weer wat beter, mede doordat ik een gelletje had genomen. Ik kon in mijn eentje harder pushen en zorgde er dan ook voor dat Gerben niet kon aansluiten. Het goede gevoel kwam weer terug en ik kon makkelijker explosief wegtrekken uit de bochten.

Alleen met mijn kopbeurten konden we Gerben op een afstand houden, ik merkte dat het tempo wat zakte als Kjell overnam. Zijn kopbeurten waren dan ook kort en met mijn inspanning wisten we het gat open te houden op een seconde of 10. De 6e en laatste ronde was inmiddels in gegaan en ik zag dat Gerben knakte omdat hij het gat niet dichtkreeg. Ik wilde het spelletje nu ook tactisch spelen dus ik liet het tempo wat zakken omdat we voldoende speling hadden op Gerben.

Ik zag dat Kjell dat niks vond en hij nam dus even over, precies wat ik probeerde te bereiken. Dat kwam precies mooi uit zodat de laatste kopbeurt voor mij was, de laatste paar 100 meter was er eigenlijk geen gelegenheid meer om te passeren voor de eindsprint. 350 meter voor het eind ging ik aan zodat ik de deur dicht kon gooien voor de laatste bochten. Dat lukte, ik kon me even opladen en na de laatste bocht trok ik het gas vol open tot de streep. Kjell kwam nog even dichtbij maar ik wist de 7e plaats bij de elites en 2e stek bij de beloftes mooi veilig te stellen. De achterstand op Erik, die won, was uiteindelijk 2m29s en gezien de hoeveelheid werk die ik alleen heb moeten verzetten op zo’n snelle ronde was dat niet verkeerd.

Het is nog niet wat het moet zijn maar ik voel dat er nog meer in het vat zit. Met de focus op de periode half mei t/m augustus geeft dit alleen maar vertrouwen, op naar beter dus!

Foto's: Wim Lemmers