Wedstrijdverslag Ameland

Afgelopen weekend stond de eerste wedstrijd na het trainingskamp op Mallorca op de planning. Dat kamp hakte er behoorlijk in en na terugkomst ging de wekker gelijk de hele week weer om 5.45u.  Logischerwijs kun ik dus wel voelen dat gedurende de week in aanloop naar de wedstrijd mijn lichaam alle zeilen bij moest zetten om bij te komen van de inspanningen die we daar hebben geleverd hebben. Gelukkig reisden we op vrijdag af en had ik die dag vrij genomen van m’n werk, dus dat gaf wat tijd om te relaxen. Ik wilde graag de winst die ik daar vorig jaar pakte verdedigen maar dat zou zeker lastig worden.

Zaterdags ging ik nog even de eerste 5 kilometer van de wedstrijd verkennen en die zouden zeker net zo cruciaal worden als vorig jaar. De start gaat een heel stuk door de duinen over een wandelpad die eindigt aan de voet van de doorsteek naar zee. Je steekt dan via een hele zware passage het strand op en vanaf dat moment rijd je bijna in een lijn richting het keerpunt.

Om 14.35 ging het startschot en ik was goed weg, Bram Rood kwam al snel langszij en het eerste duin omhoog gingen we vol gas over het wandelpad naar boven. Richard Jansen reed nu voor me en ik zat in 2e positie, al merkte ik dat het me veel moeite kostte om dit bij te benen. Het was wel heel belangrijk hier voorin te zitten dus ik zette door naar de voet van de duinpassage.

Hier liep ik helemaal in het zuur maar ik kon gelukkig blijven fietsen en kwam als 3e het strand op. Bram Imming, Richard Jansen en Ronan van Zandbeek reden nu voor me en Bram Rood spurtte het gaatje dicht. Het ging gelijk vol gas en ik kon wel hetzelfde tempo blijven rijden maar had niet de macht om het gaatje dicht te trekken. Ramses en Stefan kwamen langszij maar ook hen kon ik maar even volgen, hetzelfde gebeurde toen Thijs Zonneveld en Wim Botman en even later Sven Broekaart me passeerden. 5 minuten later had ik eindelijk het gat dicht toen het even stil viel bij ze maar dit had me echt heel veel energie gekost. Toen ze weer even vol gas gaven moest ik er dus al snel af en kwam ik in de groep achter me terecht met Hidde Bos, Arjan van der Plas, Roy Beukers en Henk van Vuure.

Hier was ik een van de sterkere in de groep en kon ik goed meedraaien met de wind in de rug. We reden al snel constant tussen de 47 en 50 aan het uur met pieken naar 55km/u. Even leek het alsof we de mannen voor ons gingen pakken maar vlak voor het keerpunt zag ik dat dat op de heenweg in ieder geval niet ging lukken.

Ik kwam niet fietsend de duinen over voor het stuk door de heide maar reed nog wel goed voor in het groepje. Na het keerpunt wachtten we even op elkaar en met het groepje compleet begonnen we weer te draaien. Binnen 10 minuten kwam de grote groep achter ons echter al te dichtbij en besloten we te wachten.

Ik merkte dat mijn reserves heel snel op raakten en toen we begonnen te draaien met de grote groep werden mijn kopbeurten al snel steeds zwakker. Eerst kon ik het tempo nog goed vasthouden maar als snel daalde de snelheid op het moment dat ik op kop kwam. Doordat de dubbele waaier niet lekker draaide kwam ik helemaal in de knoei na mijn kopbeurten omdat ik niet snel de luwte op kon zoeken.

Wonderwel wisten we vlak voor het eind terug te komen bij de groep die om plaats 7 reed met o.a. Broekaart, Jansen en Van Zandbeek. Dat viel me alles mee, maar de koek was bij mij inmiddels aardig op. We moesten ook nog van het strand af en het duin oversteken naar de finish, dus dat zou er zeker in hakken.

Vorig jaar kon ik hier blijven fietsen maar dat zat er, mede door de straffe tegenwind, nu niet in. Ik kon wel redelijk snel weer opstappen en kwam in het midden van onze ontzettend grote groep terecht. Ik gaf alles wat ik kon in het duin maar voor de uitslag maakte dit niets meer uit. Op het laatste stuk asfalt zat ik helemaal vast in de verzuring en een sprint aangaan zat er niet meer in waardoor ik op de 17e plaats strandde.

Ondanks dat ik afgelopen winter duidelijk heb gekozen om de strandraces als voorbereiding te rijden blijft het lastig om mentaal wat afstand te nemen van races waar ik vorig jaar makkelijk mee streed om het podium en overwinningen. Deze wedstrijd zat net nog wat te dicht op mijn stage om echt hard te rijden maar ik voel in ieder geval dat de basis heel goed is en zie dat de waardes uitstekend zijn. Een heel goed punt om vanuit verder te kunnen werken richting de piekmomenten van het XCO-seizoen dus!

Foto: Rob Duin

< Wedstrijdverslagen 2015


LAATSTE NIEUWS

De nieuwe Schwalbe Racing Ralph/Racing Ray: Als een van de eersten mocht ik dit nieuwe dynamische duo onderwerpen aan een duurtest. Dat viel zeker niet tegen, lees snel mijn bevindingen over mijn nieuwe weapon of choice!

  [ lees verder ]