Wedstrijdverslag Marathon Riva
De afgelopen 4 dagen ben ik met het team in Riva del Garda geweest. We zijn afgereisd naar Italië om kennis te maken met de grootste sponsoren, te trainen en om deel te nemen aan het marathonevenement op zondag. Ik heb al eens meegedaan aan de Bart Brentjens Challenge maar die was qua intensiteit niet te vergelijken met met wat mij hier te wachten stond: 93,93km, 3800 hoogtemeters, klimmen tot 25% en rockgardens van een paar kilometer lang. Heel toepasselijk de ronda Extrema genoemd.
Zondagochtend om 07.45u was het zover, het startschot werd gegeven voor enkele duizenden deelnemers. De eerste 5km waren vals plat omhoog en omlaag dus het tempo was hoog, ik stond lang niet vooraan maar wist me goed voorin te plaatsen voor de startklim van 13km en de eerste 900 hoogtemeters van de dag.
Het startveld lag nog helemaal door elkaar met deelnemers van verschillende afstanden die allemaal voorin reden. Ik liet me niet gek maken en koos al snel mijn eigen tempo, kwam in een ritme en kon stevig doortrappen omhoog. Bovenaan de startklim lag de eerste splitsing van het parcours, de ronda Facile ging rechts en de Grande en Extrema gingen links.
In de eerste afdaling wist ik gelijk al 5 plaatsen te pakken, op de brede stukken is het lastig om het verschil te maken maar op de momenten dat het technisch werd ging ik veel harder dan de mannen om mij heen. Na een kilometer of 30 was de eerste verzorging waar ik nieuwe voeding kon aanpakken van Sjaak.
De 2e klim begon, deze klim liep wat beter en ik schoof weer een paar plaatsjes naar voren. Het veld van de Grande en Extrema lag nog steeds door elkaar, waardoor het soms lastig was om in te schatten of je te maken had met een concurrent of iemand die meedeed aan een andere afstand.
Halverwege de 2e afdaling met ongeveer 30km in de benen merkte ik ineens dat mijn fiets wel heel slecht schakelde. Ik stapte even af om te kijken wat het euvel was, toen bleek dat het boutje van mijn achterpat eruit gerammeld was. Mijn derailleur en achterwiel zaten dus helemaal los met nog ruim 60km voor de boeg, ik baalde even flink maar het was geen reden om op te geven. De snelspanner heb ik zo vast mogelijk gezet om het wiel en de derailleur te klemmen, dit werkte redelijk maar deze oplossing was lang niet zo sterk als het boutje zelf uiteraard.
Ik kon in ieder geval de helft van al mijn verzetten weer gebruiken dus ik zette de race voort, na een paar kilometer kwam ik in de tweede verzorging en Sjaak riep mij daar toe dat ik 47e lag. Tijdens het repareren van mijn fiets was ik door ongeveer tien man gepasseerd wat betekende dat ik eerst voor de top 40 meereed. Genoeg reden om flink door te zetten dus ik probeerde weer wat plaatsen goed te maken.
In de derde klim pakte ik 5 man terug waardoor de top 40 weer in zicht kwam, maar we waren toen nog niet eens halverwege. Ik moest mezelf echt in bedwang houden om niet te hard te gaan rijden want dat zou me aan het einde de kop kosten.
Helaas moest ik vervolgens een aantal keer afstappen om het schakelwerk weer wat te fatsoeneren en mijn wiel weer zo strak mogelijk vast te zetten, waardoor ik weer rond de 50e plaats reed. Dit herhaalde zich de rest van de marathon, ik pakte wat plekken en vervolgens verloor ik ze weer. Ik lag me er bij neer en koos mijn eigen tempo weer, hier schoot ik namelijk niets mee op.
De laatste 20 kilometer vielen heel zwaar, de zon was op zijn sterkst en dreef de temperatuur op richting de 30 graden tegen de bergwand. Dat maakte de klim alleen maar intensiever en lastiger om de vochtreserves op peil te houden. Erik sloot bij mij aan van achteren en de afdaling die volgde op deze klim was bijna net zo zwaar als het klimmen.
Het was een lange rockgarden van een aantal kilometer, mijn handen verkrampten van alle klappen en het knijpen in de remmen waardoor ik mijn stuur soms nog maar net vast kon houden. Af en toe zat er gelukkig even een wat vlakker plateau in de afdaling waar ik de remmen los kon laten en mijn handen los kon schudden.
Het slot van de race ging over asfalt waar Erik en ik samen nog even doortrokken tegenwind. Met 5 uur en 22 minuten op de teller kwamen we als 47e en 48e over de meet, daar was ik tevreden mee gezien de omstandigheden. Het is de zwaarste race die ik ooit heb gereden maar ik kom zeker nog eens terug om me te revancheren, echt een ontzettend toffe ervaring!
LAATSTE NIEUWS
De nieuwe Schwalbe Racing Ralph/Racing Ray: Als een van de eersten mocht ik dit nieuwe dynamische duo onderwerpen aan een duurtest. Dat viel zeker niet tegen, lees snel mijn bevindingen over mijn nieuwe weapon of choice!