Dijk tot Dijk Race 

Den Helder was gisteren het startpunt van mijn voorlaatste strandrace dit jaar. Na een aantal jaar niet meer mee te hebben gedaan had ik afgelopen week besloten om mijn gezicht weer eens te laten zien in de Dijk-tot-Dijk race. Afgelopen keer werd ik hier 3e en dat is inmiddels al een jaar of 3 geleden.

Voor deze keer had ik mijn zinnen gezet op de overwinning, er stonden genoeg sterke mannen aan de start maar die heb ik allemaal al eens verslagen dus dat leek me een realistisch doel. Samen met Roy had ik al een beetje een tactiek uitgedacht en het gevoel was goed dus ik had er in ieder geval veel zin in!

Om 11 uur viel het startschot voor een geneutraliseerde start, via een hazenpadje wist ik wat naar voren te schuiven en op de dijk hield ik me even koest. Het was er ontzettend glad door alle stukgereden sneeuw, het zou zonde zijn als ik hier al onderuit ging. Op het strand aanbeland was het koers en het eerste groepje werd gevormd, die bestond ongeveer uit een man of 20.

De eerste 10 km was het een spervuur van ontsnappingen, zelf probeerde ik het ook nog een paar keer maar ik kreeg niemand mee dus dat was tevergeefs. 10 km voor het keerpunt probeerde Bram  Rood het nog een keer en deze keer lukte het wel samen met een andere renner, de groep liet hem 50 meter uitlopen maar niemand sprong mee. Toen het gat 100 meter was waren er nog een aantal loze pogingen maar we kregen het gat zo gauw niet meer dicht. Ik zag de bui al hangen en wist eigenlijk al zeker dat we niet meer terug zouden komen.

Een kilometer of 3 voor het keerpunt begonnen de tempowisselingen weer, het gat met Bram en zijn volger was nog steeds niet gedicht maar er wilden nog wel mensen wegspringen voor het keerpunt.

Uiteindelijk kwamen we toch als complete groep aan bij de dijk in Petten en ik zat goed voorin, bij de dijk was het zand helemaal weggesleten waardoor alle stenen bloot lagen. Mijn laatste spurt om voorin te komen was dus een goede zet want naast mij stapten al allemaal mensen af.

Boven op de dijk was het spekglad, er lag veel ijs en sneeuw dus het was daar uitkijken geblazen. Ramses reed op kop waarna Roy en ik volgden, ik wist dat het zou ontploffen na de strandopgang dus op het moment dat ik op het zand was gaf ik vol gas. Er werd even stevig door gereden en na een kilometer of 2 was het kaf van het koren gescheiden. We waren met een man of 10 over maar er werd nog erg veel verzaakt in het groepje.

Bij de strandtenten van Callantsoog lagen een aantal strekdammen, met een gangetje van rond de 40 kwamen we hier aangereden en Ramses ging op rechts om er omheen te gaan. Op de dam lag nog wat sneeuw waardoor er een aantal veel bereden sporen zichtbaar waren, dat leek mij een goede keus dus ik stuurde daar op aan maar zag al heel gauw dat het verkeerd ging. Er lagen grote puntige brokken basalt dus ik moest vol in de ankers om mijn banden te sparen.

Ramses zag dit en gaf vol gas, ik vloekte in mezelf om de domme keus maar stoof er vol achteraan. Leon schreeuwde me nog wat extra moed in vanaf de motor en het gaatje werd kleiner. Bram Imming sloot aan bij mij in het wiel en samen trokken we het gat dicht.

We waren nu nog maar met 4 man, namelijk Ramses, Bram Imming, een jongen van Metec en ik. Ramses draaide wel mee maar hield het tempo niet hoog omdat zijn ploegmaat eerste reed. Het gat met de groep achter ons was ook niet heel groot dus met 3 man probeerden we de achterstand op de eerste 2 te verkleinen.

Voor ons zagen we de auto’s rijden en een kilometer of 8 voor het einde raapten we de compagnon van Bram Rood op, deze was behoorlijk naar de klote en kon voor ons ook weinig betekenen. Ondertussen kwam Roy vanuit het groepje achter ons aangesloten in zijn eentje. Ook hij zat flink stuk en liet even een paar kopbeurten gaan.

Met nog maar een paar kilometer te gaan draaide wel iedereen mee en verhoogde Ramses het tempo. Iedereen kon volgen en zo kwamen we 6 man sterk aan bij de voet van de dijk. Het was hier wederom erg glad, ik stuurde vanaf het strand in een keer recht omhoog en gaf flink gas over mijn eigen spoor.

Het laatste steile stukje op de dijk reed Ramses eerste maar zijn tempo lag niet heel hoog meer, ik sprintte vol langs hem en kwam als 2e bovenop de dijk. Zo was het voorzichtig afdalen het dorp in over een ijzige afdaling om mijn plek vast te houden en te finishen. Meer zat er niet in vandaag, Bram was gewoon veruit de sterkste en ik was dik tevreden met mijn 2e plek! Roy vulde het podium met zijn 3e plaats, het team was dus goed vertegenwoordigd in de voorste gelederen!

Bovendien was dit de eerste full-suspension bike ooit die het podium haalde in een strandrace:


< Wedstrijdverslagen 2013

LAATSTE NIEUWS

De nieuwe Schwalbe Racing Ralph/Racing Ray: Als een van de eersten mocht ik dit nieuwe dynamische duo onderwerpen aan een duurtest. Dat viel zeker niet tegen, lees snel mijn bevindingen over mijn nieuwe weapon of choice!

  [ lees verder ]